Dosta Mektuplar-IV: Şehitler Ölmez Şiiri ...

Sanal dostum, bugün duydum ki, oğlun doğuda bir çarpışmada şehit olmuş. Ölüm ne acı, Allah sana sabır versin. Vatan sağ olsun. Sana ne söylesem bir teselli olmayacak biliyorum, yanmış kalbine su serpmeyecek de ama yüce kitabımız ANKEBUT Suresi 57. Ayette “Her can ölümü tadacaktır. Sonunda bize döndürüleceksiniz” diyor. Bu beklenmedik ölüm haberi, elbette bu gerçeği kabullenmekte zorluyor aklımızda da. Ama bir düşünsene, ya araba kazasında öldü deselerdi, ya bir yangında yandı öldü deselerdi, ya intihar etti öldü deselerdi, ya bir mahalle kavgasına karıştı pisipisine öldü deselerdi… O zaman kalbin daha da dayanılmaz acılar hissedecekti, değil mi? Öyleyse şükretmeye gayret et böylesi bir ölüm ona nasip olduğu için. Kul için şehitlik en yüce mevki, bu dünyadan eceli gelip göçerken. Hz Hamza’nın (ra) şehitler ordusuna katılacak oğlun ve inşallah ta (“Ve sakın Allah yolunda katledilenleri ölmüşler sanma, hayır, hep hayattadırlar, Rablarının indinde yaşarlar” –Ali İmran 169) ayetine muhatap en güzel müjdeyle öbür dünya hayatına intikal edecektir Allah’ın izniyle.

Bu dünyada başımıza her gelen musibet amelimizi test etmek amacıyla Allah tarafından verilen bir rahmettir. O musibet etraflıca bakıldığında, dayanılmaz gibi gelir başlangıçta. Eğer biz bunun Allah’tan geldiğine iman edersek, acımız hafifler ve bir derin nefes alırız. Musibete karşı imanımızı siper ederek isyan etmez, neden başkasına değil de benim başıma geldi demeyiz. Bizi seven insanlara karşı, yanlış bile görsek, asla onun samimiyetinden şüphe etmeyecek bir dirayetle o sınavdan alnımızın akıyla çıkarız.

Bize gelene musibetler, o kadar hile ve öfke dolu pozisyona sokar ki… Akla gelmedik yanlış yollara ve araştırmalara… Vehimlere kaptırır bizi. Sorular beynimizde mıhlanır kalır ve o musibete neden olan olaya karşı isyan bayrağı açmaya dünden hazır oluruz. Sonuçta istesek de istemesek te yaşayacak bir ömrümüz varsa, ileride mahcup olacağımız bu ani parlamalarla kırdığımız kişileri, başka bir sınavın için atarız. İyi-kötü ne karar alırsak bunun sonucu bizden başkalarını da etkileyecektir, bunu unutmamalıyız. Ön yargı, gereksiz varsayımlar, geçmişten geleceğe taşıdığımız geçmişten kalan şer izler ile vehim bir sonuca taşıyacak kesin bir yargı ile ani karar vermemeliyiz.

Şehitler ölmez vatan bölünmez… Eğer bu vatan olmazsa, şimdi ki Suriyeli göçmenler gibi bir yurt ararken, suda boğulur ve ölümü en erken şekilde yakalarız. Eğer vatanımız varsa ve emniyet içinde yaşayabiliyorsak, bunun nedeni düşmana ve teröre taviz vermeyen askerlerimiz-evlatlarımızdır. Bunu bedelini her vatan evladı ödemeye hazırdır, hazır da olmalıdır. Ellerimizi Rabbimize kaldırıp, ölenlerimize rahmet dileyerek, onun geride bıraktığı vatanımızı daim kılacak, her türlü musibete son verecek neyi yapabiliyorsak yapmaya da serinkanlı bir biçimde devam etmeliyiz.