Dosta Mektup 7 Şiiri - Afet Kırat

ZAVALLI
Hani ya yaklaşmıştın sona bir adım daha
Hani ya gözlemiştin sabah doğarken güneş
Hani ya çeyrek asır batmamışken günaha
Hani ya umutluydun yanıldın mı çilekeş?
Ne oldu yüreğine köz mü düştü zavallı
Konuşmadın dilinden söz mü düştü zavallı?
Kurtarır sanıyordun inandığın hak katın
Söyle niye gecikti müdahil avukatın.

Kimliğin bocaladı belki yarının yandı
Girdiğin bu çukurdan seni kim kurtaracak?
Göğsünde sakladığın inançların aldandı
Etrafında duvarlar hayattan koparacak
Ele kâşane sana in mi düştü zavallı?
Temizdi için dışın kin mi düştü zavallı?
Umut var mı sanırsın temyiz yolu açıksa
Sana biri uğramaz yüz binlerce af çıksa.

Bakışlardan kahkaha firar etmişti o an
İçindeki çınarı vicdansızlar yıkarken
Görmeni engelledi gözünden tüten duman
Yüzün kahra boyandı adliyeden çıkarken
Güvendiğin dağlara kar mı düştü zavallı
Ele gurur da sana ar mı düştü zavallı?
Çile mi emiyorsun loş ışıklı yerdesin
Soruyorsun haykırıp “Ey adalet nerdesin? ”

Afet Kırat