Söyle dost!
Hala renklerin en alasını mı
Özlüyorsun...
Yoksa yitip gitti mi sevdiğin,
İstasyondan ayrılan
son trenin düdüğünde...
Sen ki yeşil bir tablo görsen
Yeşil olurdun,
Deniz görsen mavi,
Çocuk görsen umut...
Unut dostum!
Yaşamayı, aşkı unut!
Biz ki yorulduk, “part time” sevdalardan.
Biz ki, uçkur bildik “merhameti”,
“Artiz” yaptık hurileri...
Ve hala yaşıyoruz tencerenin kapağında...
Öyle bir haldeyiz ki dostum;
Mum ışığı görsek, güneş sanıyoruz...
Kayıt Tarihi : 14.3.2005 15:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!