Dosta Ermek Şiiri - Mehmet Şahan

Dost olmak öyle kolay ki “dostu bilmek” gibi,
Dosta erdim sanmayın, bir tek çivi çakmadan!
Hangi makam kutsidir, dost için ölmek gibi?
Dosta erdim sanmayın gel demezse bıkmadan!

Varlığının sebebi kul olduğun bilmekse,
Kullar için ağlayıp, kullar için gülmekse,
Elindeki lokmayı, kardeş gibi bölmekse,
Dosta erdim sanmayın gönüllere akmadan!

Her şeyi gördüm sanma ne var ne yok zahirde,
Gönülden görmedikçe, gördüm deme ahirde,
Öyle aciz kalır ki fetbazı da, mahir de
Dosta erdim sanmayın dost gözüyle bakmadan!

Yüreğinde hissetsen her an sızıyı, ahı,
Ruhuna ilaç gibi bil ki dostun ervahı…
Bu dünyanın maliki, kendin olsan da şahı
Dosta erdim sanmayın dost tacını takmadan!

Sakın ha ıramasın ne gönülden ne gözden,
Bir an bile düşmesin ne dilinden ne sözden,
Öyle bir kavursun ki, yaksın yürekden özden,
Dosta erdim sanmayın benliğini yakmadan!

Gerçek dostu buldunsa dergâhında köle ol,
Kora dönsün ateşin ocağında hale ol,
Defet lâin nefsini, karşısında kale ol,
Dosta erdim sanmayın nefs kalesin yıkmadan!

Dosta yürümek zordur! Yollar çakıldan, taştan!
Dost gel dese bir defa, çıkmaz akıldan, baştan…
Ne anladın Şahan’ım yaşadığın bu yaştan?
Dosta erdim sanmayın divanına çıkmadan!