Dosta çağrı. Şiiri - Ahmet Kurnaz

Ey dost,
Kalemine kan,
Yokluğuna can....... dayanmıyor.
Kalemim kâğıtta,
ayaklarım kaldırımlarda yürümüyor.
Düşüncelerim kördüğüm,
bir türlü çözülmüyor,
Ey dost,
Gidişini anlamadım.
Halâ düşünüyorum artmayan zamanlarda.
Çaylar masalarda soğumuş,
caddeler, senden yoksun.
Hayat ne ki?
Üç beş adımda tükeniyor bir ömür.
Her şeyini vur sırtına,
dön artık
Ey dost.
Sana sesleniyorum sisler ülkesinden,
yetmiyor mu bıçak sırtında durduğun.
Bırak Ankara'nın loş ışıkları,
mekân olsun serserilere,
Üç beş kaltak oynaşsın caddelerinde.
Yollar, uzun da olsa bitmeye mahkûmdur,
Ey dost,
dön artık.
Dön ki hak ortadan bölünmesin düşlerim,
bir dostu bile yok, demesin kimse bana.
ben senin muhabbetine aşinayım,
biliyorum sende buraların çamuruna.
Ey dost,
dön artık.
Bir bebeğin ağlamasında,
seyyar satıcıların akşam çığlıklarında
aratma kendini.
Kalemine kan....
yoktluğuna can.......dayanmıyor.

25.NİSAN 1994/Elbistan