Yılların yorgunluğu mu,
Yüreğindeki.
Umutsuzluğun habercisi mi,
Gözlerindeki,
Söyle nedendir hüzün,
Boş vermişlik mi,
Yıkılışımı hayallerin…
Yıkılır elbette ağaçlar,
Şiddetli rüzgardan.
Çöker elbette insan,
Yılların hüznünden.
Söyle nedendir uzaklara dalışın,
Gözlerini kaçırman,
Gelmeyene mi isyanın…
Döner dolaşır mevsimler geçer,
Yorulmaz dünya.
Sever elbette insan,
O yürek sende olduktan sonra.
Söyle nedendir hep hazan mevsimin,
Yaz günü üşümen,
Ellerini tutmayışından mı titremen.
Yaşam yerinde saymıyor,
Zaman yorulmuyor.
Biter elbette hayat,
Elindeyken yaşamaya gayret et.
Söyle değdi mi beklemene,
Gelmeyecek bir daha,
Öğren artık sende, değmiyor gidenlere…/Sabri CEYHAN
Kayıt Tarihi : 15.3.2016 18:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sabri Ceyhan](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/03/15/dosta-32.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!