Dost Yüzüne Bakamadım Şiiri - Cahit Konut

Çiftçi oldum köyde birez,
Sapa, saman katamadım.
Ayağıma battı firez,
Acısından yatamadım,
Dost yüzüne bakamadım.

Çaldım kaval, güttüm kuzu,
İsterim, vermezler kızı.
Kırdım, damdırayı*-sazı,
Bir makamdan okumadım,
Dost yüzüne bakamadım.

Tecir* oldum, sattım davar,
Borçlu beni görse boğar.
Çekiç aldım, ördüm duvar,
Tez yıkıldı, yapamadım,
Dost yüzüne bakamadım.

Başım alıp, köyden göçtüm,
Bir şehire bakkal açtım.
Üstüne bir tas su içtim,
Biri-bine satamadım,
Dost yüzüne bakamadım.

S(ı)porcu olayım dedim,
Her gün beş on golü yedim.
Ettim güreşmeye yemin,
Sırtım yerden kalkamadım,
Dost yüzüne bakamadım.

Marangoza durdum çırak,
Aman ustam, beni bırak.
Azar yedim, ettim merak,
Bir kapıyı takamadım,
Dost yüzüne bakamadım.

Tezgâha düzdüm üzümü,
Arılar soktu gözümü.
Manavda sattım kozumu,
Uldu meyve, atamadım,
Dost yüzüne bakamadım.

Dükkânların önü yolak,
Berber oldum, kestim kulak.
Terzi oldum, yaptım ulak,
Bir ütüyü yakamadım,
Dost yüzüne bakamadım.

Kasap oldum, aldım satır,
Kestim eşek ile katır.
Bir kuş oldu gönül-hatır,
Elden kaçtı, tutamadım,
Dost yüzüne bakamadım.

Zarar ile geçti ömür,
Fırınc’oldum, yaptım hamur.
Pişirdim ki olmuş kömür,
Bir lokmacık yutamadım,
Dost yüzüne bakamadım.

KARAC’OZAN; tahsil kolay,
Öğretmenlik; büyük olay.
Maaşa bak, vay anam, vay!
Yün döşekte yatamadım,
Dost yüzüne bakamadım.

29 Mart 1995 GÖLBAŞI

*damdıra: Bağlama,saz
*tecir: Tacir, tüccar, alış-veriş yapan kişi.