Dost Yüreğinden Öperim

Dostun gözündeki gülücüğe,
Kucağında saçlarımı okşamasına,
Anlat demesine,
Neyin var demesine kurban olurum...

Bir eskilerden, bir yenilerden konuşmaya,
Çayın harlısına,
Sohbeti ballısına,
Bakışırken gözlerinin içinin gülmesine,
Kurban olduğumsun.

Bu gün varız, yarın belki de yokuz
be gülüm!
Boş ver dünya telaşıdır geçer her şey.
Yeter ki sen böyle güzel bak bana.
Her günüm güzel geçer.
Nasılsın demene kurban olduğum.

Hani hatırlar mısın? Gençtik,
Herkesi uyutur balkona tünerdik.
Mutfakta ne varsa ısıtır,
Battaniyenin altına pusardık.
Gece serin olurdu çünkü.
Muhabbetin bini bin para,
Gelen geçene içimizden laf yetiştirirdik.
Gülüşürdük,
Sonra ateş böceklerini izlerdik.
Biraz ayı ve yıldızları konuşurduk.
Her şeye yetişirdik sırayla....
Sonra ben senin aşkını bilirdim,
Ama sen beni bilemezdin.
Tıpkı benimde bilemediğim gibi.
Ben anlatmazdım sevdamı çünkü,
Şiirlerime saklamışım meğer.

Güzel dostum.
Kurban olduğum.
Gözlerinden feyz aldığım .
Uzak düştü artık insanlar,
Yapacak bir şey yok yarenim.
En güzel şeyleri esir aldı zaman.
Şunu bil uzakta olsak,
Yüreğim yüreğine tüner,
Her bunaldığımda....

Mine Yılmaz Sevinç