Dost Yordu Beni Şiiri - Murat Danlı

Koşardım bir zaman yokuş da düzde
Soğuk olur köyüm baharda güzde
Fer kalmadı gayrı ağlayan gözde
Tükenip bitmişim dost yordu beni

Bağlamışım umudumu ezelden
Gönlüm geçmez ela gözlü güzelden
Usanıp bıkmışım böyle düzenden
Çaresizim dostlar yar yordu beni

Ta ezelden yüreğimde yaralı
Bir yar sevdim kaşları da karalı
Bazen hastalanır başı saralı
Bozuldu düzenim yar yordu beni

OZAN MURAT gibi düştüysen dara
Dokunman ne olur kanıyor yara
Derdime çaresi olmuyor para
Yakınım değil ki el yordu beni