Vurgun Şiiri - Nihat Tüzün

Ne tufanlar gelip geçti üstümden,
Bir fincan dolusu suda boğuldum,
Anlarsanız bir cümlecik kastımdan,
Ben ne düşmez kale ben ne oğuldum.

Eriyip tükendim ben ince ince,
Yar bildiğim elden şamar yiyince,
Oturup ağladım sonra sessizce,
Altımdan boşalan yere yığıldım.

Vurgun dedikleri bu olsa gerek,
Bir umut aradım emekleyerek,
Kırık düşlerimle yeniden tek tek,
Toparlandım derken yine dağıldım.

Haram olsun artık bana bu diyar,
Bu şehirde dinmez ıstırabım var,
Görmesin halimi o vefasız yar,
Kendinden gizledim ama eğildim.

Bilirim bu deprem uzun sürecek,
Birbiri ardına artçı gelecek,
Bilirim bu sızı hiç dinmeyecek,
Tesellim odur ki bir ben değildim…