Yok, mu şu yufka yürekliler!
Önce çoğalır sayıları, sayı arttıkça mutlu olduklarını zannederler.
Zaman geçtikçe acılar başlar, yorulur bedenler.
Sonra birden sayıları düşer, günden güne erirler.
Bu sefer de ‘dost’ kavramını üretirler. Farklıları seçmeye girişirler.
Lakin zaman geçtikçe onları da yitirirler.
Arkalarına dönerler ve düşünürler ki herkesten en az bir kazık yemişler.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla