Dost vefası Şiiri - Meryem Keskin

Dinle beni ey dost sen hiç defalarca,
Aynı yerden vuruldunmu?

Derin acılarla yoğruldumu yüreğin?

Şu yanan ateşin alevleri gibi,

Harlanıp yandı mı yüreğin?

En çok değer verdiklerinden,

Güvenip inandıklarından darbe yedin mi?

Yüzlerindeki maskelerin ardına gizlenen,

Dostların oldu mu senin?

Yokluğa dayanırsın acıya alışırsın,

Sevdiğinin ihanetine bile.

Ama güvendiğin dostun vefasızlığı,

İhaneti bitirir seni ey dost bitirir.

İnancınla sınandın mı sen hiç?

En korumasız en zayıf anında,

Sırtından yedin mi darbeyi?

Menfaatleri uğruna, yıktılar mı hayallerini?

Yanındayım diyenlerle yola çıkıp,

Yalnız kaldın mı?

Dostun vefası sevgilinin sevdası,

Düşene kadardır unutma.

Düştüğünde elini bırakanlarla,

Ömrünü tükettin mi ?
Yüreğinden umudunu,

Yüzünden gülüşünü çaldılar mı hiç?

Öyle acıyarak bakma yüzüme,

Ne diyor bu diye.

Ben ne deliyim ne de divane.
Yaşamadıysan bütün bunları,

Bilmiyorsan vefasızlığı.

Sorma bana sorma iyi misin diye,

İyi değilim dost iyi değilim.

Rüzgara kapılmış bir yaprak gibiyim şimdi,

Bir nefes bir bedenden ibaretim.

İyi değilim dost iyi değilim.

Dostunu kendinden uzak tut,

Düşmanını yakın.

Can diyene candan sevdiğini söyleyene,

İnanma güvenme sakın.
Unutma dost,

Sana senden başka dost yok,
Bu da benim sana son nasihatim olsun.

Eyvallah dost eyvallah.

.......Meryem Keskin.......
........13.04.2023..........