Dost vefası Şiiri - Birkan Demirci

Dost vefayı, yar sevdayı bilmemiş,
Gönül yol gözlemiş, beklemiş nafile.
Bir çift güzel söz yeterdi oysa,
Ne dosttan selam var, ne yârdan haber.

Ateşe atılmış bir kor gibiyim,
Yanmışım içten içe, küle dönmüşüm.
Sadakat ararken yollarda ömrüm,
Her durakta hüsrana bürünmüşüm.

Giden dönmez, kalan huzur vermez,
Özleyen yanar da sesini duyurmaz.
Sevdanın yolu dikenle örtülmüş,
Yar el olur, gönül kabullenmez.

Giden gitmiş, adı kalmış dillerde,
Kalanın yükü ağır, dertler omuzda.
Dost vefayı, yar sevdayı bilmemiş,
Ben hangi sevdaya inanayım, neyleyim.