Dost ve Sevgili Şiiri - Mustafa Kemal Er ...

dost ve sevgili dediğin,
şemsiyenin yırtık tarafını seçer,
ne kadar ıslansa da yüreği....
damlaların serinliğinde,
şemsiyenin altında durmak değil,
birlikte olabilmektir güzel olan....
yağmurlar her yağdığında,
yanında olabilmektir,
güneşli havalarda yanında olmak değildir marifet....
tam da böyle sevdim,
hiç kurumadan...
biraz ötede güneş var diye,
ne şemsiyemi bıraktım ne de seni....
sığındığım tek şey kalbinin saçak altlarıydı,
öyle bir vurdu ki,
kılıç gibi keskin buz kütlelerinin altında kalmışım meğer...
destan yazardım ben o damlaların koynunda,
ne kadar ıslansam
o kadar sevgi harfleri dökülürdü dudaklarımdan,
ona rağmen
güneşe terkettin beni.....
dertten neşe çıkaran çok deli bir kalp dikmiş Allah'ım gönlüme,
şimdi
şemsiyenin sağlam tarafına geçtim,
ıslanmıyorum....
güneş açınca,
köşe kapmaca oynuyorum...
nasıl olsa bir oyun-bozan gelir yanıma,
köşelerimden birini kapmaya...
uydurma gök gürültülerinin arasından göz kırpan güneşe kanmam,
şemsiye altından süzülen ışıklar beni aldatamaz,
yanımda olan benimdir,
olmayan gider o güneşi de söndürür....
her sabah sıraya girilecek bir aşk yaşanır mı?
sen her zaman anılarımda bile kalacak kadar değerli olmayacaksın,
yaşadığın sürece diyeceğim
ama
sen çoktan toprağa girdin ayaklarımın altındaki....
çiselemez bile üzerime artık yağmurlar,
şıp şıp diye hiç bir ses gelmez kulaklarıma,
sel olan sadece benim aşkımdır....
rüyada görsem inanmam derler ya,
ben gerçekte gördüm inandım,
kan gibi kırmızı sevdaların,
güneşte nasıl kuruduğunu...
boyanmış kanla yazılmış aşkların hepsi,
ıslanınca dökülür gider,
aptal aşkların bundandır güneşe kaçışı....
sahte olan her şeyi,
bir gün mutlaka,
yağmur damlaları esir eder kendine....
gönül ıslaklığı adımdır benim,
şemsiye sadece bahanesi duygularımın,
yanımda olan her zaman benim değil,
BENİMLEDİR...