Dost ve Düşman Şiiri - Mehmet Postallı

Densizin, hadsizin yaptığı gaflar;
Beyhude söylenmiş söz gelir bana.
Hasedin, fesadın ettiği laflar;
Girmez kulağıma, vız gelir bana.

Essede karşımdan karışık yeller
Kurulsa hileler, tuzaklar, teller
Düşmanın koyduğu bütün engeller;
Eğlemez yolumdan, hız gelir bana.

Kimini koymazsın adam yerine
Kof olduğu çıkar, insen derine
Yalancı, küfürbaz körü körüne;
Atar, tutar ama, yoz gelir bana.

Kendi emsaliyle uçarmış her kuş
Çakalı taşlama, koç ile tokuş
Dosta giden yollar, olsa da yokuş;
Yorucu yokuşlar düz gelir bana.

Gönül sevdiğini her daim arar
Bir dostu küstürsem yüreğim kanar
Öldüğünde canım çok fena yanar;
Dökülür kollarım, güz gelir bana.

Herkese açılmaz gönül sarayı
Kadrini bilenle açma arayı
Ancak hakiki dost sarar yarayı
Dostum sevinçliyse haz gelir bana.

Tarafsız değilim, var bir tarafım
Hakkın ve mazlumun yanında, safım
Dostun hatırını kırmasın lafım;
Kırarsa buz değil, köz gelir bana!

Sevgi, saygı, edep; hava, su gibi.
Kendini bilmeyen, bilmez edebi.
Akıl, fikir verdi, mülkün sahibi;
Bin kere hamdetsem az gelir bana.

Mehmet Postallı / 2018