Dost'tan Bulut'a

Gönlüm çok yücedir kibir değilim.
Kolayca çözülen bir bilmeceyim.
Şafağa uzanmış, mutlu geceyim.
Âşkın şerbetini çoktan içtim ben.

Ayrı düşmek yakışmıyor dostlara.
Acısını bunun ne çok çektim ben.
Dostlarım yetişti düştükçe dara.
Muhabbet topladım, sevgi ektim ben.

Nefreti, haseti kapımdan kovdum.
Her türlü rüyayı iyiye yordum.
Bir müşkülüm varsa, dostuma sordum.
Sabır deryasında kürek çektim ben.

Övünmek yakışmaz fakir kuluna;
Kemlik düşünenin girmem koluna,
Girdim şükür hakkın doğru yoluna,
Birgün vuslatına erecektim ben.

Değilse panzehir, balı neyleyim.
Meyvesizse ağaç dalı neyleyim.
Atım kır değilse nalı neyleyim.
Dostum eşeğe mi binecektim ben?

Bulut’la birlikte yağmurdur gelen.
Gönül bahçesinde başlıyor şölen.
Korkma muammayı çözer birbilen,
Zamanım olsaydı çözecektim ben.

Gönlünüz bilmem ki ne kadar engin?
Şayet DOSTOZAN'a kaldıysa yerin?
Hazan rüzgarları esmeden yarın.
Sırtlayıp dengimi gelecektim ben.

Hazana yol verme dökme yaprağın,
Doğrudur, altı da zengin toprağın.
Tutma dizginini bırak kısrağın,
İsteği tek cansa verecektim ben.
DOSTOZAN/M.HANİFİ SARIYILDIZ