Dost Sevgili Şiiri - Arif Mercan

Gölgesine sığınmaya mecbur kalmışsındır onsuzluğun
Boğazında düğümlenmiştir tüm hıçkırıkların
Oysa konuşacak ne çok şey vardır da
İçine düşer bir yabancılık hissi, konuşamazsın
Uzadıkça uzar dostane sohbetler
Sevgilim demeye korkasın, yersiz olur diye

Dudaklarında nice tebessümleri soldurursun
Gözyaşlarını hep gözlerinde tutarsın
Koparamadığın kocaman bir çığlık kalır hep
Sevgilim demeye korktuğun zamanlarda…

Aranıza giren mesafeleri günahkar ilan eder
Onsuz geçen kapkara geceleri çarmıhlara gerersin
Telefonun diğer ucundaki sestir
Senin tek sarhoşluğun
Korkarsın sevgilim demeye
Çünkü uzamıştır dostane sohbetler
Anlatılacak çok şey vardır sensiz yaşanan
Dudaklarını ısırırsın, korktuğunu belli etmeden
Sessizce mırıldanırsın sevgilim diye…

Bir tokat misali acıtır
Özlendiğin söylenmeden kapanan telefonlar
Yüzüne kapanan kapılar misali kapanır telefonlar
Seni seviyorum sözüne susar kulaklar

Saat gece yarısı, telefon çalmakta
Sevgili ile dostane, yabancı sohbet başlamakta…