Dost sandığım birine

Uğur böceği sandım, eşek arısı çıktı,
Fırsatını kollarmış, bulunca hemen soktu
Dost, kardeş bellemiştim, onu senelerce ben,
Elbet kalbim incindi, elbet canımı sıktı

Ne de sivri dilliymiş, ne de kaba sözlüymüş,
Meğer arkadan vuran, meğer iki yüzlüymüş,
Sanatçı geçiniyor bir de, üstüne üstlük,
Hem edepten nasipsiz, pespaye avazlıymış

Bir kalemde silindi, dostluk dolu o zaman
Zehir kustu dilleri, utanıp sıkılmadan,
Bilmeyen benim gibi, onu hep adam sandı,
Ahkam kesmez mi birde, baltaya sap olmadan

Hani nerde nezahet, hani nerde incelik,
Her zaman dostluklara verilirdi öncelik
Derdini, sırlarını paylaştık, unuttun mu?
Vefa duygun hiç yokmu, hep sen de mi kalleşlik

Bir benim sözlerime, bir de seninkine bak,
Bu son sözlerime, gel, biraz kulak ver, kulak,
Haksızlık olur dersem; sen sadece çukursun,
Yükseklik ölcüsüdür, zira her yerde alçak