Dehrine zamânın kalmadı tâkatım
Arttı yaşlandıkça sînemde rikkatım
Sanmayın gönülsüzüm,gözlerim kuru
İçime akar, derinlerde gözyaşım.
Ne fenâ kapılmak, fenâ illetine
Ağardıkça saç, ilerledikçe yaşım
Doyma bilmeyen şu nefsin zilletine
Herşeyini kaybeden müflis bir nâş' ım
Belki de huzuru mezarda bulurum
Üstümde dostum olur toprağım, taşım
İşitince bir güzel fâtihâ, rûhum
Yontulunca bir ağaçtan mezar taşım
A dostlarım sanmayın ki ümitsizim
Mısrâlar olur bâzen, duâm-sırdaşım
izhâre şu hâlimi yetmiyor dilim.
Olur elbet anlayan bir gönüldaşım.
Dilinde duâ,gönlünde katıksız aşk
Hâlden anlayan ey ehl-i kalp kardaşım
Adımı anmadan indirme elini
Sen ol şu âlemde ibrem ve yoldaşım
16.03.2015
Kayıt Tarihi : 3.4.2015 14:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)