Her gün…
Yeni bir güne merhaba deriz…
Sabah olur…
Kalkarız yatağımızdan…
Giyinir…
Kuşanır…
İşimize gideriz…
İşte…
O zaman başlar rollerimiz…
İstesekte…
İstemesekte hep bu düzenin esiriyiz…
Ekmek derdi…
Aş derdi…
İş derdi derken…
Her gün ömrümüzün…
Giden bir gününün…
Üzerine biraz daha…
Tuz biber ekeleriz…
Hiç düşünmeyiz…
Bir gün…
Elimizdeki biberlikte…
Biber ya da tuz kalmayabileceğini…
Ne zamanki bunu anlarız…
İşte…
O zaman zaten sarmalanırız…
Alırlar dokuz metre amerikan bezi…
Ölçerler ötemizi berimizi…
Giydirirler kefenimizi...
Paketlerler bizi…
Koyarlar dört kolluya…
Oradan da musallaya…
Ve…..
………….Ve
Yallah kuyuya…
Bu kuyunun geri dönüşüde…
Yoktur artık…
Sizi oraya bıraktıktan sonra…
Bu dünyada en çok sevdikleriniz…
Bile sizden korkar olurlar…
Peki, ama niye?
İnsan hiç sevdiğinden korkarmı…
Şimdi benden size tavsiye…
İyi dinleyin dostlar…
Bence insan kendine…
Biraz zaman ayırmalı…
Yapmak isteyipte yapamadıklarını…
Yapmalı…
Hayatın tadını azda olsa çıkarmalı…
Verirken son nefesini…
Özlemleri ve yapamadıkları için…
Asla pişman olmamalı…
Benimki sadece bir dost önerisi…
10.06.2008
Bornova/İZMİR
Kayıt Tarihi : 10.6.2008 18:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirin hikayesi kısa ve öz..İnsan kendine zaman ayırmalı hayatın her dakikasından zevk almalı...Bu dünyadaki her şey para pul demek değildir..çünkü 1 sn sonra o paranızı pulunuzu kullanmaya ne zamanınız nede mekanınız olmayabilir.)) Benden söylemesi...
Teşekkürler paylaşım için
Sevgiler
İ.Hakkı Cengiz
TÜM YORUMLAR (2)