Dost Ölüyor Şiiri - Doğan Çiçek

Kalemim yine boynu bükük yine çaresiz,
Yüreğimden süzülecek itiraflar bekliyor.
Oysa ki uykusuz, kırık ve herkes içinde kimsesiz,
Dost dost diye dilenen bir dost ölüyor.

Dışarıda in cin top oynarken,
Yorgun yüreğimde gün doğuyor.
Saatler sessizce yalnızlığı vururken,
Parklarda çocuklar değil, gökyüzünde yıldızlar kayıyor.

Çürümeye yüz tutmuş balkon kapısının gıcırtısı
Kara gözlü karşı apartmandan yankılanıyor.
Üstümde eski bir mont, elimde sigara
Az ilerde aç köpekler uluyor.

Kimsesizken kimi arıyor ki gözlerim?
Yıldızlar gibi çakmak çakmak, ha kaydı ha kayacak.
Varların yokluğunda ne istiyor ki yüreğim?
Kısa ömrüm ha doldu ha dolacak.