Dost Olamadık Şiiri - Ümit Zeki Soyuduru

Dost diye seçmiştim seni kendime,
Yazık ki seninle dost olamadık,
Asla yenilmedim kendi fendime,
Seninle bir orta yol bulamadık.

Niye dik başlısın, bilmem ki niye?
Çocuklar her zaman muhtaç sevgiye,
Dostluğundu bana büyük hediye,
Ne yazık seninle dost olamadık.

Benimki bir rüya belki de hayal,
Kaybettin bir dostu hülyalara dal,
Sen kimi istersen onlarla dost kal,
Ne yazık seninle dost olamadık.

Doğruyu söyledim kaybettin beni,
Nasıl da terk ettin dostça seveni?
Kendine havale ettim ben seni,
Ne yazık seninle dost olamadık.

Ben seni kaldırdım tozlu raflara,
Kulağım tıkalı büyük laflara,
İnsanlar her zaman düşer gaflara,
Ne yazık seninle dost olamadık.

Ümit’in dostluğu canı gönülden,
Fazla bir şey gelmez artık elimden,
Çektiklerim benim sivri dilimden,
Ne yazık seninle dost olamadık.

Ankara – 03.08.2009