Dost mu ? Düşman mı?

Her gördüğünü dost sanma
Bir gün olur sana düşman
Her sevdiğini gerçek sevme
Sevgisizliği gösterir sana

Olmak istediğini söyleme
Olmak istediğini çekemeyenler düşman beller seni
Sen sen ol yolunda riyakâr koyma,
Riyakârlar yılan gibi sarar seni ve etrafını

Ne olduğunu söyle ,ne de olacağını söyle,
Bir garip yolcu var ulaşmak için yola çıkmış bir yolcuyum de
Umulmadık yerden umut çıkar. Umut beklediğinden hüsran
Eller uzandığı yere ne için uzandığını bilmezse
ellerden fayda gelmez.

Elden fayda bekleyen yelden olur.
Sel onu alır .Hüsranın içinde boğulur.

Sanma ki güçlüyüm, gücün bir tek nefes,
O da senin değil, nedir bu heves?
Bilgiye sığın, sığındın yer aydın,
Aydınlığın ise etrafına aydınlık

Dipsiz karanlıkların içinde olan kibirden uzak dur.
Kibir seni karanlıkların birbirini yediği yerlere götürür.
Ne bir çıkış yolu ,ne de bir aydınlık.
Sevgini kullan nefsin için değil gerçek bir yol için.
Bu yolda yolcu çoktur. Bu yoldan başka bir yola yol yoktur.
Gözler her şeyi gördüğünü sanır
Sandığı sadece görmediğidir.
Hakk’a riayet etmeyenler hakkın ne olduğunu anlayamaz, her şeyin onun hakkı olduğunu sanır.

Sandığı hak ona verildiğinde şükür ile olduğunu sanır.
Çetin olan imtihanının aciz bedeni
görmeden kârda olduğuna varır.
Nefsi onu yoldan alır, şaşar ama gözü şaşmaz görünür.

Sev bir nefis ile dünyayı, dünya mı kalır nefse?
Çünkü o göz dünyayı hep alsa yine ister, yine ister…