Dost mektupları - 29 - Uzaklıklar -

İnsanlar gelmiş
İnsanlar yaşamış
İnsanlar geçmiş, bu yerlerden...

Tel örgülere takılmış elbise parçaları
Şehirlerin gürültüsü
Dağların sessizliği
Çocuk yuvalarında saçları kısa kesilmiş çocuklar
Yarınımızı arıyoruz hep birlikte...

Gülerek baktığımız ufukları
Bir ömür boyunca kaç defa gördük
Kaç kere gündönümünü aramak için yollara düştük,
Kaç kere yıkıldık
Kaç kere düştük...

Kaç zaman mektup bekledik
Gözümüz yollarda...
Beyaz kağıtlarda sevgiyi mi?
Bekledik kimbilir...

Kaç zaman birtek ses bekledik
Kulağımız kapıda
Kara odalarda ölümü mü?
Bekledik kimbilir...

Küf kokan kağıtlara yazdık gözyaşlarımızı
Ve... yanımıza gelenler
Başımızı dik tutamadılar bir türlü...

Gamlar dokuduk nice seherlerde körkütük
Ve... yalan şarkılar söyledik
Dinmeyen düşlerimize...
Birer papatyaydı bütün çocuklar
Ve... uzayıp giden çamlarda
İlk gençliğimiz...

Şimdi seni düşünüyorum hayal meyal
Gözlerimde sadece uzaklıklar...

Esintiden selam
Tenlerde dokunulmuş sıcaklıklar...
Yeniden tazelenen anlar içinde
Bir depreyiş, bir silkiniş, başkaldırış...
Ya.. bir de yaşamak öte yandan
Söylenip durur şarkılar...
Uzaklıklar................. çekilin aradan! ..

....1986....