Dost dosta mektup yazar, yazılan ahuzar imiş,
Yanık gönlümün çilesi var, çekilen derd imiş.
Liyakatın istemezdim, ben ruhsatına talibim,
Senden gelecek lütufla, ben bu aşkta galibim.
Her söylenen kem söz, açmaz sinemde yaralar,
Senden gelen sitem, yüreğimde bağlar karalar.
Düm arar iken dem ettim, dostlar meclisinde,
Kem etmez idim, güm ettim özrün sinesinde.
Düm: Kuyruk
1. Bir harfin bitiş çizgisine yakın yerde, birden bire dönüş yapan kısa çizgi.
2. Bazı şeylerde kuyruğa benzeyen uzantı veya baş tarafın aksi yönünde kalan bölüm.
3. İnsanların sıra beklemek için, art arda durarak oluşturduğu dizi.
4. Birisinin arkasına takılıp hiç ayrılmayan kimse.
Dem: Demlenmek, yerleşmek, o yerden saymak.
Kem: Kötü söz
Güm: İnmek, düşmek, ortaya atlamak
Tavşanlı 07.02.2012 18:31
Mehmet ÇetinkayaKayıt Tarihi : 24.5.2017 02:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!