Dost m'olur? Şiiri - Kadir Yeter

Kafam çok karışık, aklım gidiyor,
Gören dostlar, bunu, benden gizliyor,
Kusurlar örtüldü, herkes gözlüyor,
Saç- sakal karışmış demek; söz m’olur? ..

Yaptığım yanlışın, doğrusun’ söyle,
Azıcık incit de, fayda ver öyle,
Dökülüp- gidiyor, yanlışlar; yere,
Arkadaş yermeyen özler, dost m’olur? ...

Kâfi gelmez, ikram sundum, Sizlere,
Ben gidince sakın, vurma’n dizlere,
Gerçek dostlar, hatâm’ söyler bizlere,
Dostuna kızmayan, gerçek, dost m’olur? ...

Kadir’im. Söylemek gelir içimden,
Dost- dost deyip, göçüp- gittik gönülden,
Keskin bir sancıyla, kıvrıldı beden!
Doğru söze; darılan dost, dost m’olur? ..

Kapıda bekliyor, sahte dostlarım,
Rûyâlarda bile, O’nu kollarım,
Çürük hayatlarda, kötü yollarda;
“Ana”dan gayrısı, Cana, dost m’olur? .

TRABZON.