Dost Kuşlar Hep Erken Gider

(Tarık Ünlüoğlu’nun ardından)

Ey her sabah doğan güneş
Dost kuşlar hep erken gider…
Ey her akşam batan güneş
Dost kuşlar hep erken gider

Tarlaya tohum düşünce
Bir can dünya ya gülünce
Ecel demini sürünce
Dost kuşlar hep erken gider.

Emekleyen, yürüyen de
Uçuşanı sürüyen de
Karabulut bürüyen de
Dost kuşlar hep erken gider.

Gezinirken dağda çoban
Uğraşırken bağda bağban
Koştururken genç bir oğlan
Dost kuşlar hep erken gider.

Dişi çürük beli bükük,
Ayna seven zülfü dökük
Şahları da tahtan sökük
Dost kuşlar hep erken gider.

Az görülmüş bin yıl bile
Baykuşlar da gelir dile
Unutulur her bir çile
Dost kuşlar hep erken gider.

Dertliler aranır hekim
Sisli mazi ağır çekim
Yaprak düşünce nitekim
Dost kuşlar hep erken gider.

Deniz, kara, göktekiler
Ayak altı diptekiler
Silik, parlak tiptekiler
Dost kuşlar hep erken gider.

Hani cenneten kovulan
Hani gemi de korunan
Hani denizle savunan
Dost kuşlar hep erken gider.

Dede Ebe, baba ana
Oğlun kızın kana cana
Konukomşu sana, bana
Dost kuşlar hep erken gider.

Emmi dayı, teyze bibi
Düşman neyse, dostun dibi
Canan, candan kopar gibi
Dost kuşlar hep erken gider.

Abi, abla, bacı, kardeş
Bak teneşir, derin yerleş
Mutlak dersin dünya kalleş
Dost kuşlar hep erken gider

Derler; Karun batmış yere
Kurur ömür denmiş dere
Yılgın Yağmur çatmış ser e
Dost kuşlar hep erken gider.

Aşiyansız, 25.10.19 – 12.05 Y.Y.