Dost Kazığı Şiiri - Veysel Sari

Bir zamanlar omuz omuza yürürdük biz,
Sırlarımızı, dertlerimizi bölüşürdük, gizli.
Gözlerimizdeki parıltı hiç sönmezdi,
Dostluğumuz, dağları delerdi elbet, bitmezdi.

Sonra bir gün, bir gölge düştü aramıza,
İhanetin zehirli oku saplandı kalbimize.
En güvendiğim el, beni sırtımdan vurdu bak,
Dostluk dediğimiz bağ, acımasızca koptu, bir yasak.

Yıkıldım, savruldum, yaprak misali yerde,
Gözyaşlarım aktı, sel misali her yerde.
İnancım sarsıldı, güvenim tükendi bir anda,
Dostluk dediğim masal, bir anda bitti, yandı.

Şimdi yalnızım, bir başıma ben,
Yaralı kalbimle, acılarla doluyum ben.
Ama biliyorum, zamanla geçer bu yara,
Dost kazığı, beni daha da güçlendirir aslında, kanar.

Yine de kalbimde bir sızı, dinmez, inceden,
Güvenmek zorlaştı, korkar oldum herkesten.
Her gölge bir şüphe, her bakışta bir gizem,
Yine de hayata tutunur, yoluma devam ederim.

Hatıralar canlanır, sanki dün yaşanmış gibi,
Acı bir tebessümle, anarım her birini.
O eski günlere dönmek, artık boş bir hayal,
Yine de kalbimde bir parça, o saflıktan kalır.

Dersimi aldım bu ihanetten derinden,
Yaram kabuk bağlasa da izi kalır içimde.
Şimdi daha dikkatli, daha temkinli adımlar,
Hayatta öğrenilecek ne çok şey varmış, anladım.

Belki de bu olaydı, beni ben yapan şey,
Eski halimden uzak, yeni bir ben doğdum.
Kırık kalple de olsa, dimdik durdum hayatta,
Çünkü biliyorum, bu acı, beni daha çok sarar.

Kimseye bağlı kalmam, kendime yeterim ben,
Yanımda olanları da, daha çok severim ben.
Sahte yüzlere karşı, kalkanımı kuşandım,
Gerçek dostlukları, kalbimde taşırım, yanındayım.

Umutla bakarım yine, yarınlara, yeni güne,
Her bitiş bir başlangıç, inanırım ben buna.
Güneş yeniden doğar, çiçekler yeniden açar,
Acılarım diner, kalbimde umut coşar.

Belki bir gün yeniden, birine güvenirim ben,
Ama artık dersimi aldım, kolay kolay düşmem.
Düşmanım değil o, aslında dostum oldu,
Çünkü bu acı, beni olgunlaştırdı, doyurdu.

Şimdi daha sağlam, daha kararlı adımlarla,
Yoluma devam ederim, aydınlık yarınlara.
Acılarım geride kaldı, yaralarım kapandı,
Dost kazığı, beni zirveye taşıdı, anladım.

Geçmişime bir çizgi çektim, önüme baktım ben,
Yeni dostluklara, yeni hayallere koştum ben.
Kalbimdeki bu iz, beni hep güçlü kıldı,
Dost kazığı, bana hayatı öğretti, anladım.

Ve anladım ki, gerçek güç, içeride saklıymış,
Hiçbir ihanet, ruhumu zayıflatamazmış.
Dimdik ayakta durdum, her şeye rağmen ben,
Şimdi daha mutluyum, daha özgürüm ben.