Dost Kapısı Şiiri - Serkan Gebel

Dost kapısı çalınmazdı,
Dost gelende, kapı zaten olmazdı,
Gönül sarayı yıkıldığındandır virane,
Can kırıkları dolu her yer yaralanılmasın.

Köşk diye şiir eylemiştik gönlü uzunca,
Hassas olduğunu anlatmıştık muhataplarımıza,
Oda okunmamış zahir, zira yaptığımız tarumar olmuş,
Bir şey istedim, oku ve anla geride durma zinhar yanılırsın.

Bizi bilsin yeter, biz gibi bakarız dosta,
Yol bulursak kendiliğinden kırılanı da toparlarız,
Şairin ruhu hassas olur, kendi gidene de dur demeyiz,
Mazeret diye sunulan aceleyle edilendi, kulağımıza giremedi.

Gönül koma, bil ki bu alemde bizden iyi pervaneler var,
Ahı, hududu ve dahi hakkı iyi bilir hırkaya bürünen canlar,
Vesvese dışarıda kalır dergahta, içeri taşıyan ah edici olanlar,
Engin ise eğer masum, mazlum bilsin dervişi, o haktan başkaca medet ummaz.

Bir hırka sırtımızda, onu da abesi örtsün diye taşırız,
Olanı bu dosta yaralandığımız yeri gösteririz, diler dağlar, diler tımarlar.