Dost kapısı Şiiri - Burhan Güngör

Gönül hanem doldu taştı.
Cürmüm gök kubbeyi aştı.
Bu kul çok vatan dolaştı.
Varam bir dost kapısına.

Gülüm bülbüllerde soldum.
Sır oldum ummana daldım.
Bilmiyorum sonra noldum.
Varam bir dost kapısına.

Acınacak kullar gördüm.
Hayatı yıllara böldüm.
Yollara bilmem ne derdim.
Varam bir dost kapısına.

Sırra masharım cihanın.
Arşı boyadı figanım.
Konup göçülen bir hanım.
Varam bir dost kapısına.

Bu canı ballara bandım.
Sırrına gark oldum yandım.
Bir daha yanmazam sandım.
Varam bir dost kapısına.

Unuttum sırrını aslın.
Kaybolur toprakta cismim.
Bilinir mi orda ismim.
Varam bir dost kapısına.

Mecaza sığındı sözler.
Yüzde kaybolmuyor izler.
Ocakta kor oldu közler.
Varam bir dost kapısına.

İlme şahittir kayalar.
Dilim sabretti sayalar.
Utanmaz oldu hayalar.
Varam bir dost kapısına.

Teşhir edemedim anı.
Cahil ne bilir zamanı.
Çıkan bilir o limanı.
Varam bir dost kapısına.

Sözleri söyleten haktır.
Cihanda çareler çoktur.
Nefse güvenen ahmaktır.
Varam bir dost kapısına.

Naçar Mehmet oğlu naçar.
Asra göre kullar seçer.
Bilmez mi aslından geçer.
Varam bir dost kapısına.

Burhan GÜNGÖR