Hangi dağa bel yaklasam yıkılır,
Hangi dala elim atsam kırılır,
Dokunmayın şimdi dünyam yıkılır,
Güvenecek dost kalmadı dünyada.
Kime gülsem gelir sırtımdan vurur,
Ellerimden tutacak kimsem yoktur,
Benim kuyumu kazacak olanım çoktur,
Güvenecek dost kalmadı dünyada.
Ben herkesi kendim gibi sanırdım,
Her gülen yüzü dosttan sayardım,
Ne kadar çok, ne kadar çok yanıldım,
Güvenecek dost kalmadı dünyada.
Her dostum olanı düşmanım bildim,
Yanan bu kalbimi söndüremedim,
Sırtımdan vuranları affetmedim,
Güvenecek dost kalmadı dünyada.
Kayıt Tarihi : 10.4.2016 22:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Dostun dostu çekmediği,sırtından vurduğu bir zamandayız.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!