Alaca karanlıkta bir adam yürür
Tenha yollarda.
Soğuk toprak yalar
Yırtık papuçlarının içinde
Nasır tutmuş tenini.
Ürpertir rüzgarın acı çığlığı
Yalnızlığa mahküm benliğini.
Yağan bir güz yağmurudur
Yavaştan yavaştan.
Umutsuz bir yürüyüştür bu,
Çaresiz son kaçışıdır yenildiği savaştan.
Yavan ekmeğe harcadığı
Yaşamı gelir aklına.
Haksızlıklara bezgin ruhu isyankar.
Yıkılır zifir karanlıklara,
Koynunda ağlaşırken
Dost kaldırımlar.
Kayıt Tarihi : 12.5.2009 11:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!