Dost İle Sohbet Şiiri - Hikmet Nazlı

Bir sigara yaktım, baktım semâya
Dostun kalleşini eledim gitti...
Yanımda beliren yorgun simâya
Hayırlı akşamlar diledim gitti...

Soluma oturdu selam vererek
İsmini sorunca, dedi: "ne gerek"!
Aklımda olanı birden silerek
Gönlümü sohbete buladım gitti...

İlk önce ben sordum, O da anlattı
Verdi, veriştirdi, kulak çınlattı
Kimini methetti, kimine çattı
Ben de öylesine kolladım gitti...

Dedi ortadayım, hiç bir işim yok
Dedi doğru- dürüst arkadaşım yok
Yârim gurbet elde, can yoldaşım yok
Dinledim, başımı salladım gitti...

Sonra ben başladım, epey konuştum
Meğer doluymuşum, boşa dönüştüm.
Tanıttım, tanıdım, sevdim, tanıştım
Onu bir dost gibi belledim gitti...

Darbeler çetindi, yalnızlık zordu
Çok değil, birkaç yıl bizleri yordu
Bu adam yeniden maziyi sordu
Solmuş dertlerimi suladım gitti...

Dedi, bir araya gelmez yakamız
Artık tükenmişiz, bitmiş cakamız
Sohbete hep eşlik etti şakamız
Şu kahrı umuda biledim gitti...

Zamanı dört yandan delip- deşerek
Konuştuk herşeyi dipten eşerek
Sonra da sessizce helâlleşerek
Bu garip adamı yolladım gitti...

10.05.2006