Dost ile sohbet Şiiri - Tanju Çubukçu

DOST İLE SOHBET
böyle uzun uzun düşünme çok fazla,
akıl ermez, bir anlam da arama.
sen şimdi her söyleneni,
bir kalıba sokmaya çalışıyorsun ya, sokma sığmaz...
yani aşk işte, mantık aranmaz...
böyle gülerken, birden ağlamak gibi bir şey işte!
aşk, iyi bir şey mi bilmiyorum...
kimin kime aşık olduğunun da hiç önemi yoktur,
her iki türlüsü de kötüdür...
eğer sen koşuyorsan acı çekiyorsun.
senin peşinden koşuluyorsa, koşana üzülüyorsun.
boktan bir şey işte aşk!
acısı olmadan;
insanoğluna armağan edilmiş hiçbir güzellik yoktur...
yüzün bir an gülmüşse kork, çünkü bil ki bedel ödeyeceksin.
hiçbir şey bedava değil...
yeryüzünde en az acıyı, en aza sahip olanlar yaşar unutma!
şimdi biz, az şey mi, çok şey mi isteyelim ne dersin?
ya da boşver salla gitsin, uyanınca nasılsa,
hep beraber güleceğiz bu rüyaya.
somurtan sevgili utansın bize ne...
suratsızlığı belki de korkudandır.
aslında bilse, onun bir korktuğu yerde;
ben ikimizin yerine bin korkuyorum, herhalde sarılırdı boynuma...
"inşallah bir gün karşılaşırsın" diyorsun ya;
hayırlı olup olmayacağından korktuğumdan, amin bile diyemiyorum.
ne kadar acı değil mi?
iki farklı dünya; biri kavanozun içinde diğeri dışında,
arada incecik kırılgan bir camdan duvar! kırsan, çok kolay kırılıyor...
bilmiyorsun ki; kavuşmak mı kolay, yoksa ayrı kalmak mı?
işte, neyse; ne garip değil mi?
şimdi, şu an o'na aşık biri varken,
o her şeyden habersiz, belki de;
yalnızlık içinde geçirecek bu günü...