Dost Hâlesi Şiiri - Salih Şanlı

Dost Hâlesi

Gönül o ki saftır, safâsı hayat suyunca
Böyle safâya pâk dostlar yaraşır huyunca

Güzeller güzeline ermek gönülce erek
Bu sevgiyle coşup taşan gönle yoldaş gerek

Sadâkat gönlün en yakın en has arkadaşı
Sâdık bir dost, en mahrem sırdaşı, can yoldaşı

Seven doğrular gönlün bildiğini görmeden
Doğruluğa erilmez elbet gönle girmeden

Adâlet sadâkatin kardeşi iyi kavra
Eğriye eğri, doğruya doğru, gözü kara

Doğrusu her şeyi yerli yerine koymaktır
Yanlışı fark eylemek, Hak olana uymaktır

Halîmlik sadâkatle adâletin yanında
Cömerd yandaş, yumuşaklık dolaşır kanında

Edebli edâlar, utangaç bakışlar süsü
Gönülden iki ışık, iffet hayâ örtüsü

Mürüvvet gönlün değer biçilmez mücevheri
İncinin râm olduğu elmas, fütüvvet eri

Rızâlık vardır yiğitte, sözünde bilgelik
Yüzü keremli, kılıcındaysa bir özgelik

Gönül, Sultânlar Sultânı’na sevgili gözde
Nerde saklasın, hangi güvenli nûrlu özde ?

İnsan olan yüklendi bu kutlu emâneti
Dağlar, gökler gösteremedi bu cesâreti