Dost Günleri Şiiri - Mehmet Özsan

Dost günleri;
Baharın gülleri,
Çilemin panzehiri,
Varoluşumun görkemi,
Aklımın en özgür anları...

Dost günleri;
Uyuyan benliğimin örtülen yorganı,
Bacası tüten yuvası,
Yıllar sonra çalına bilir kapısı...
Delişmen yalnızlığımın,
Kahkahalara, nüktelere boyun eğişi,
Dudak bükmesi...
Hiç görmediğimiz,
Hiç bilmediğimiz,
İnsanların tükenmişliklerine hayıflandığımız,yandığımız
Anlarımız...
Acılar özlenir mi?
Özlenirmiş sizinle...

Dost günleri;
Anılarda kalan özlem,
Harlı geçen günlerde kalan özsünüz.
Sıkılı avçumdasınız,
Ne yazık;
Azsınız.

(Eskişehir-2004)