Dost Gibi Gözükenler Şiiri - Fırat Gül

Ala gözlü ceylanlar gezerdi umutlarimizda，
Bizi hüzne boğanlar hep en yakinimizda;
Dost gibi gözükenlerdi.

Herkesi kendim gibi gördum de ;
Bir ben gibisini bulamadim hiç，
Anladim ki marifet değilmis karanlik gecelerde yıldizlari görebilmek ，
Marifet günesin ışıltısında sönük kalan yıldızlara yüzünü dönmekmis.

Denizin üstünde koca köprüler yaparda insan，
Bir insan olmayi beceremez，
Zira becerseydi， cehenneme giden yollar cennete döndürülürdü.

Ben hep farkli bakarken hayata，
Sen görmek istediklerini gördün.
Ben sararken yarasini incir ağacinin，
Sen meyvelerinden yemeyi tercih ettin.