Dost Gibi Benliğimi Şiiri - Mehmet Gönüllü

- 10 –
Dost Gibi Benliğimi
Sararken Gece Gündüz
Tanıdıkça Nefsimi
Korkar Oldum Kemdimden

Kılarken Namazımda
Rabbime Niyazımda
Tınıdıkça Nefsimi
Korkar Oldum Kendimden

Söylerken Sözümde Ki
Bakarken Gözümde Ki
Tınıdıkça Nefsimi
Korkar Oldum Kemdimden

Kıldan İnce Bir Yolda
Bilmeden Yolcu Oldum
Tanıdıkça Nefsimi
Korkar Oldum Kemdimden

Bilmemezlik Var İken
Bilmek Benim Neyime
Tanıdıkça Nefsimi
Korkar Oldum Kendimden

Yolun Başı Sonu Yok
Mehmedin Müşkili Çok
Tanıdıkça Nefsimi
Korkar Oldum Kendimden

Sultan Sabri Yanında
Melamet Otağında
Kaldım Diyebilirsen
Sakın Korkma Nefsinden
Sakın Korkma Nefsinden.

15.9.1991