Dost eli Şiiri - Ayşe Gönül

Dışarda mevsimler değişirken
İçimde erimez bir türlü karlar,buzlar.......
Gönül hep sıcağı sever elbet
Güneşe kavuşmak.....
Ateşler de yanmak ister.

Ama.......
O gönül karanlık kuyuda
Kalmışsa neylesin....
Ruhum tutsak edilmişken
Dört duvar arasında
Derin yalnızlıkları yaşarken
Küçücük bir ışığa
Muhtaç bilesin....

Yüce dağların karı hiç erimez ya hani
Yükseklerde boşlukta kalırsın ya bazen
Ya da kör kuyuda Yusuf misali
Işığa ve suya hasret,
Bir ölüm yorgunluğu çöker ya üstüne
Son demlerini yaşar gibi.
Umudun bittiği noktada bir ses,
Bir dost eli,
Bir sıcak nefes ararsın ya hani.

Hekim gibi yaralarını saracak
Ya da.....
Seni çekip mutsuzluktan çıkaracak bir el....
Bir tek yakarışların kalır geriye
Yaradana yalvarır her zerren
Çaresizce............

Ayşe Gönül
27 aralık 2013 20:45