Dost Duası Şiiri - Zennehar Yılmaz

İçimden geçeni yazamıyorum Dertleri aynı hizaya koyamıyorum En acı veren hangisi diye düşündüm Ben içimdeki sıkıntımı dışa vuramıyorum Nice dertli kul gördüm aciz ömrümde Kendimi dertli bile sayamıyorum Yine bu gün kendim için ağlamıyorum Her dertliye çözüm bulmak isterken Kendimi yoktan var ediyorum Bu dünyada nefesi alan yalnız ben miyim? Neden dostum için sel olup akmıyorum Aslında ben kendime değil gözyaşlarım Sevdiklerime derman ararken ağlıyorum Görmez mi kimse gözyaşlarımı Kendini yalnız hisseden can dostlarımı Derdine dermandır yürekten akan gözyaşlarım Dostuma derman bulmadan gülemem ki ben Hatırlanmaz sanılır geçen hatıralar Eskide kalan yürekli dostlarımı Gün olur ansızın kapısını çalarım görür Karşısında beni görünce inşallah çok mutlu olur Bizde dostu altın terazisinde ölçerler Altına değil dosta değer biçerler Yoktan var oluşa döner yürekler Biz ölümde değil dar gününde dost kapısı çalan oluruz