Dost dost Şiiri - Tuncay Akdeniz

Mevlayı Yunusa sorduğum yerde
Alemde görünmez sır dedi dost dost
Dediler seveni düşürür derde
Arayıp bulması zor dedi dost dost

Dedim uzakta mı dedi değildir
Dedim yeri var mı dedi gönüldür
Dedim güzel midir dedi bir güldür
Bülbülün dilinde zar dedi dost dost

Aşık olan onun divane'sidir
Seven gönüllerin can hane'sidir
Dedi hak bilmeze biraz asidir
Onunda hikmeti var dedi dost dost

Göklerde yerlerde hazır ve nazır
Adını andıkça yetişir Hızır
Kim onu severse o verir huzur
Onunla yaşayan hür dedi dost dost

Görünen bu alem ne güzel düzen
Mimarı kim dedim adalet mizan
Dedi hiç kaynar mı ateşsiz kazan
Dedim Hakikat ne,nur dedi dost dost.

Dedim hakikati var mı görenler
Gönül gözü ile görür erenler
Dedim var mı Allah dostu yarenler
Tapduk kapısından gir dedi dost dost

Dedi İsmi Azam Yüce adıdır
Yaratılmış canın cananı odur
Rahmeti Aleme ruha gıdadır
Kainat sahibi bir dedi dost dost

Dedim zaman uzun geçen ömür az
Kışın arkasından gelir bahar yaz
Kalp iman ettiyse kabuldür niyaz
Akan su da olmaz kir dedi dost dost

Habibi Resulu gül peygamberim
Kalbimizin nuru Kuran rehberim
Uzak mı yakın mı her gün ararım
Hiç uzak olur mu yar dedi dost dost

Dedim bizden bize yakını varmış
Kul Tuncayı kulum diye yaratmış
Ruhumuzu nuru ile donatmış
Gerçeği görmeyen kör dedi dost dost