Dost dersin, candan öte seversin
Arada bir de olsa sohbetini istersin
Gün gelir acı bir kahvesini içersin
Dost dersin, candan öte seversin
Bazen sırlarını sadece ona verirsin
O üzüldüğünde gözyaşını dökersin
Sevincinde ise beraberce gülersin
Dost dersin, candan öte seversin
Üzüldüğü zaman ona teselli olursun
Anasına ana, babasına baba dersin
Gerektiğinde Fizan'a dahi gidersin
Dost dersin, candan öte seversin
Siyahii yine hüzünlü düşünür oldu
Aklına dost bildiği insanları koydu
Derdini dumanla çiğerine doldurdu
Dost dedi ama nafile, nerden bileydi
Kayıt Tarihi : 9.8.2007 21:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)