Dost Dediğin Şiiri - Kemal Berk

Dünyanın derdiyle daralıp durma
Güller açıp güzel koku yayıyor
Yüreği azdırıp insana vurma
Dost dediğin gönül alıp sarıyor

Yükünü kendine kaygı sayanlar
Dağları kaldırıp ova yapanlar
Hayatın kışında güller saçanlar
Zor günümde dostum kucak açıyor

Hüzünlü geçince yaslı geceler
Söylediğim gözü yaşlı heceler
Büyük küçük güzel çirkin cüceler
Seven dostum bana dua ediyor

Yaşaran gözleri eller silmesin
Kardeşliği bilen derdim gizlesin
Erenlerim gelsin doğru söylesin
Hakk-ı seçen dostum bana koşuyor

Gülen gözleriyle bana bakarken
Candan cana gönül yolu açarken
Sevdiğini ömür boyu bağlarken
Gönülden gönüle dostluk akıyor

Bin bir türlü bela gelir başıma
Sahte dostlar tekme vurur kıçıma
Canım yanar bakın akan yaşıma
Külözü'nün güzel dostlar yaşıyor

Kemal'eren/Kemal Berk.