Dost Dediğin... Şiiri - Ali Rıza Malkoç

O ölünce, sen de göçmek istersin
Dost dediğin, her hücresiyle dosttur
Kelimeler, seferberdir kalbinde
Her cümlesi, hecesi ile dosttur
/
Duygular beslenmez, marazı ile
Taksimatı yapmaz, terazi ile
Ben de şahidim ki, bu yazı ile
Hem gündüzü, gecesi ile dosttur
/
Kalp, beklentisinden ötesi bulur
Aşk alevi, yolun rotası bulur
Mecusî de gelse, ateşi bulur
Kâinatın, en yücesiyle dosttur
/
Hisseder her anı, halden ve dilden
Bahçesi bezeli, dikensiz gülden
Yokuşları, yormaz seni gönülden
Yolcuların, nicesi ile dosttur
/
Sağmak için, ot vermez o canlıya
Ön yargıyla bakamaz ki zanlıya
Dost adayı, okuyup da anlaya
Hem bugün, hem öncesi ile dosttur
/
Makamını hürmete tahvil etmez
İnsaflıdır, kulu kula kul etmez
Olumsuzu, örnek alıp yol etmez
Her çilenin, sancısı ile dosttur
/
Topraksız gübresiz fidan büyütür
İkliminde, mevsim üretir tür tür
Kavuşursan, benden de selam götür
Kırık dalın, goncası ile dosttur
/
Aramakla bulmak zor biliyorum
Saklıysa Feza’da, gelsin diyorum
Yapamam artık ben, başkaca yorum
Dostun sözü, acısıyla da dosttur
Ali Rıza Malkoç 19/09/2012