Dost Çukuru Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

dost çukurunda kalan toprakların nemi az olurmuş,
sevgilerin çekildiği değirmenlerde baharat kokularını duyabiliyorum...

zincirin halkalarında genişleme olursa,kopabilir...

çelik parçalayan düşünceleri resimlerime almadım,
kalbim önden gidiyordu,
etrafına bakmayan gözlerim tuzağa düştü...

hatasız kol olmaz,sarıldığı bedende kalp bulmamışsa,
kalp hakkı yendiğinde aşk doymaz ihanetlere...

savaşılmaz dönek aşkların kalp arenasında,
yitecek bir yürek daha gömülür toprağa,
aklın mızrakları titrer sevgi parmaklarında...

sevinç ve üzüntü birlikteliğinde zarlar hep yek gelmez,
dost gibi kalbimin akışına bakabilseydi ayaklar,
kara günde beyaz giymeyen yüreklerin sinsi olur bakışları...

gönüldaş,
attığın taş kalbimi parçaladı ağırsız olmasına rağmen,
toprağa giderken okunan ezanlar başkadır,
sırta alınacak duyguların yaşarken olur anlamı...

dost;
acı söyler de vermez sanırdım,
arkasını dönen karanlıklarda adımlarını saydım sevgilerimin,
kalbine akrep giren ruhların zordur akıtması zehrini,
kendi haline bırakılmış çukurlarda izledim yargıların önünü...