Önce soluğun gitmiş,ardından yarım açık kalan gözlerin,
Oluşabilecek her anın üstüne pislediler,bak gitti diyemiyorum
Daha özümsemeden yarılmış yamalak toyluğumu
Sancı içinde zorlanan uykularımın
Kolayca uyanmasını kakalamışlardı bana
Her uyanışta
Cinnet geçirten
Onu izleyen ben hariç,
Gözlerinin feri
Işığı
ve biraz da nemiydi..
Ölüler ağlamıyordu oysa değil mi?
Geçen kontrastı tarif etmem gerekti dostlara
Bir annenin zifiri karanlık siyah saçlarıyla
Göz bebeklerini saklayan ışıklı irisidir diyecektim
Yaşamı bencil idini geliştirmekle meşkul bir meczupa
Çocukluğunun ağıtlarını iade edemeyeceğimi
Nasıl itiraf edebilirdim ki? ''Kontrast ne demek bilmiyorum dostum''
(Zor soruları sadece meczuplar çözebiliyordu)
Cinnet dediğin hormon taşması
Bir hormonu diğer hormana karıştırmamalı
Yalnızlığın hormonunu bulmuşlar
Gripin, işin gücün mübalağa sanatı
Kayıt Tarihi : 13.10.2016 14:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
