Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Gerçek dost bulmak her gün biraz daha zorlaşıyor güzel bir şiir kutlarım yüreğinize kaleminize sağlık saygı ve selamlar efendim esen kalın
Üstat, dostlukla coşan yüreğine güçlü kalemine sağlık.Saygılar
İyi Günde, Kötü Günde Dost Kalabilen Canlara Selam Olsun. Duygu yüklü bir şiirdi üstadım. Müsaadenizle Ben de bir şiirimi sizlerle paylaşmak isterim:
Hakikatten bir hoş muhabbet açsam,
Dinlemez kaçarlar dost bildiklerim...
Can ile gönülden bir gevher saçsam,
Pul edip satarlar dost bildiklerim...
Sevgiyi huy edin incitme canı,
Hakiki yâr ile yaşa her anı,
İnsana açıktır gönlümün hanı,
Hana kor salarlar dost bildiklerim...
Kimseye zararım ziyanım yoktur,
Garibim ağlarım figanım çoktur,
İsnad dedikleri bir kara oktur,
Başıma atarlar dost bildiklerim...
Güvenmem üç kuruş viran malıma,
Zaten Azrail'in kastı canıma,
Meğer göz koymuşlar yırtık şalıma,
Üstüne yatarlar dost bildiklerim...
Cahil sürüleri çıktı yoluma,
İki yandan gelip girdi koluma,
Dillerimden akan şirin balıma,
Zehiri katarlar dost bildiklerim...
Nerede kalmıştır fikire değer,
Merkebi översen olur can ciğer,
Bende onlar gibi değilsem eğer,
Arayı açarlar dost bildiklerim...
Edebi dostlarım sahte çıktılar,
Talan edip gönül bağım yıktılar,
Çoşkun seller gibi taşıp aktılar,
Selamsız göçerler dost bildiklerim...
Mânâ arayınca civan, yorum'u bulmuş yoldaşı
Aşkları yapınca vatan, âşık olmuş vatandaşı.
Seven arayınca civan, sevilen olmuş yoldaşı
Meşkleri yapmışlar vatan, Dil'ler olmuş vatandaşı.
TEBRİKLER...yüreğinize sağlık sn İlyas ATEŞ kardeş.
En derin hürmetlerimle...başarılar dilerim,
Her şey gönlünüzce olsun..esen kalınız her daim.
İyi gün dostluğu çoktur ustam bilirsin....
Herkes o iyi günlerde yanındadır ve senden iyisi de yoktur. Ama dünya hali işte ayağın tökezlemeye görsün bir hele işte o zaman bak sen dosta düşmana...
En yakın gerçek dost bildiklerin seni ortada bırakır ve hayal kırıklığına uğratır....tırnağın var ise başını kaşı derler ya hani işte öyle ustacığım...İNŞALLAH KARŞINA İYİ VE GERÇEK DOSTLAR ÇIKSIN..
.....Yüreğin kalemin susmasın inşallah...Saygı ve selamlar..
Dostluk eskide kaldı maalesef...
artık dünya menfaat dünyası...
''Dost ararsan cebine bak.'' diyorlar.
Dost/dostluk...
Ne kadar "istismara açık" kavramlar...
Bakarsın "neyi varsa bölüşür..."
Bakarsın "elini verir kolunu kurtaramazsın!"
Ne demiş Atalar... "İyi günde herkes dost..."
Dostun iyisi ise sen düşünce tutandır!
Zor, evet...
Gerçeğini bulmak zor Ozanım..
Tebrikler şiire...
Ne olaylar geldi geçti başımdan
Kimseler halimden bilmedi benim
Ben neler düşündüm bak neler oldu
Kötü günde gerçek dost bulamazsın
Ne de güzel yazmışsın üstâdım,iyi gün dostu çok ama kara gün dostu arasan da gerçek dost olanı bulmak zor. Gönlüne ve kalemine sağlık diliyorum. Selamlar ve saygılar.
Gerçek dost bulmak zor elbette. İnce eleyip sık dokumalı.
Güzel bir anlatımdı. Tebrik ediyorum. Yüreğinize sağlık.
Selamlar saygılar
Gerçekleri görüp üzülüyorsun
Kimselere bir şey diyemiyorsun
Herkes kendisini haklı görüyor
Kötü günde gerçek dost bulamazsın
Hayat hep böyledir iyi gün dostları çok olur
Kötü günde kimse kalmaz yanında..
Belkide iyi veya kötüyü ayırt etmek için,
Böyle şeyler yaşarız efendim
İyilik güzellik dokunsun yüreğinize hayatınıza...
Çok anlamlı dizeler kelamınıza gönlünüze bin bereket olsun harikaydı...
Slm Saygılarımla Hocam...
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta