Dost Bulamadım Şiiri - Mürsel Gündoğdu

Gönül telaş penceresi gözlerim diyar
Yalnız kalınmıyor bu yerde ey perişan gözlü yar
Kuytular şahittir dost eli değmedi gözyaşlarıma
Ay küsmüş merhamet ışımıyor çatık kaşlarıma
Deli divane peşine düşmüş biçareyim.

Gurbetin tenha ikliminde üşüyorum yüreğim çok darda
Güneşin altın eli değmiyor matem yüreğime
Bir petek dolusu hüzün giyinmişim kaygılarımı salamadım
Selamın tükendiği asra mı düştük ne
Dolaştım âlemi dost bulamadım

Vefa bitmiş, hatır yitmiş, çirkinlik ne kadar da çok
Sinsi bulutlar berrak sularını emiyor umutlarımızın
Satışa sunulmuş her şey, bütün biriktirdiklerimiz
Tezgâhın üstüne gönül seren yok
Yana yakıla yollarına düşmüşüm

Dostsuz yaşanmıyor gurbetin gergefinde ey gönül
Kalmamış hatırımda ne bahar ne bir tutam gül
Aklımdan arta kalan hayalin son kırıntılarına üşüşmüşüm
Seherin uyanmayı unuttuğu devre mi çattık ne
Gönlüne sığınacak dost bulamadım

Bir kış vurgununa saplanmışım çamurlanmış kâinat
Üstüme boşalırken sulu sepken yollara düştüm
Gecenin kolları dolanmış güneşin boğazına
Uçurumlar aştım cinnet çarşılarından geçtim
Onca güzel arasından ben seni seçtim

Yürünmüyor kaldırımlarda sensiz ey dingin yürekli yar
Yakamozlar dokunsun diye açtım gönlümün kapılarını
Rüzgâr susmuş, güller küsmüş kokun yok
Baharın el sürmediği mevsime mi çattık ne
Gülünü derecek dost bulamadım

Gidiyor ömür dinmez çilenin sancıları şakaklarımda
Beklenen günün şafaklarına gönlümü astım
Güneş kanlı gözyaşlarıyla veda ederken durgun sulara
Vaktin yorgunluğunu rüyalarım sarıyor şimdi
Son gülüşün hatırasıdır elimde kalan tek huzur

Giden gitti, aşk bitti, bütün çiçekler matem giyinmiş
Ancak bir yudum dostluğa bedelmiş harcanan ömür
Kayın yıldızlar kayın gecede ışık kalmasın
Selamın unutulduğu vakte mi geldik ne
Kadir kıymet bilecek dost bulamadım.