Sûfî Şiiri - Mecit Aktürk

Aşk ilâhi, geçilmez bu sevdadan
Sînemde har mevsim bahar der sûfî
Nasip, nimet bir tek O'ndan, Hüdâ'dan
Fâni ağyar, dost bir O var der sûfî

Diller kazan, kaynattığı kıyl-ü kâl
Düşünene zâra sebep zül bu hal
Münkir için sinden öte zor sual
Hakk'ı inkâr sebeb-i nar der sûfî

Heva, nefis dürtse dahi habire
Aklı olan kap uzatmaz kibire
Her nefeste can çekilir kabire
İblis'e mar, zikire kâr der sûfî

Bahtım kara asık surat olsa ne
Köprü Sırat altı Fırat olsa ne
Nefse taat doyumsuz tat olsa ne
Kurulsa dâr, yine de Yâr der sûfî