Sevdama zincirden kilit vurdular
Gençliğime arsız tuzak kurdular
Ben kendime DOST diye bilmişken
Dost bildiklerim düşman oldular
Ne halden bildiler ne de hatırdan
Ne evden sordular ne de çadırdan
Birden bire soğudu burda havalar
Dost bildiklerim düşman oldular
Veryansın ettim de duyan olmadı
İhanete hileye doyan olmadı
Beni bu hayatta dünden yordular
Dost bildiklerim düşman oldular
Ne para kaygısı , ne şöhret ne şan
Bu koca alemde kalmamış insan
Güneşin batışını benden buldular
Dost bildiklerim düşman oldular
Artık ne halim var ne de demanım
Can verdim dostluğa kalmadı canım
Unuttu alem beni bende insanım
Gençliğime arsız tuzak kurdular,
Dost bildiklerim düşman oldular.
_________21.06.2000
Mustafa Çelebi ÇetinkayaKayıt Tarihi : 18.1.2001 11:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu olduğunda, DEMEK Kİ ONURLU BİR DURUŞ SERGİLEMİŞİZ DE BUNCA DÜŞMANI KAZANMIŞIZ diye de düşünebiliriz....
ee malum doğru söyleyeni...
Veysel'in sözünü de unutmamalı. Tek sadık dostumuz kara toprak. Ama gelip geçici olmasın yine dostluklarımız.
Ve kim ne derse desin, ne düşünürse düşünsün, ne hüküm verirse versin; sen benim dostumsun be Çelebi can...
TÜM YORUMLAR (6)